Reacties van cursisten:
Marcel van Erk over de introductieretraite
Even minder voor meer
Oke, het ging dus even niet zo goed met me. Vreemd is dat eigenijk: je weet donders goed hoe het zou moeten, jezelf niet gek maken…. Maar de praktijk werkt toch altijd weer anders. Eind vorig jaar zat ik er dus echt goed doorheen. Het kon ook niet anders dan dat ik vroeg of laat tegen een flinke zelf-ontworpen muur aan zou gaan lopen. Lees verder
Catherine Boone over de introductieretraite
Lea van den Berg over introductieretraite:
Sssttt…
Na het lezen van een artikel in de Onkruid over een stilteretraite speelde ik al met het idee om eens een stilteretraite te gaan volgen. Alleen: 10 dagen…dat is wel èrg lang. Niet alleen qua stilte en meditatie, maar ook qua regelen en gezin en zo.
Via twitter kwam ik in contact met Petra Hubbeling (@Petrah) van Boeddhisness. Zij organiseerde een retraite van een weekend bij haar thuis in Vianen. Dat klonk voor mij ok 
. Een weekend is te regelen en te doen. Ik schreef me in bij Petra.
Afgelopen weekend was het dus zover. Vrijdagochtend als de wiedeweerga de boodschappen gedaan en gerend om de trein van 11:01 naar Utrecht te halen. Van een relaxt begin van het weekende was absoluut geen sprake….
In de trein kon ik tot rust komen en er vrolijk op los twitteren om aan Petra duidelijk te maken dat ik onderweg was en om Catherine (Boone) op de hoogte te houden. Wij zouden elkaar in Utrecht treffen en samen verder reizen. Behalve wij tweeën waren er nog 2 deelnemers. Helaas bleek dat één van hen zich ziek had moeten melden. In totaal waren we nu dus met zijn vieren.
Na treinreis, busreis en laatste stuk lopen, kwamen Catherine en ik aan bij het huis van Petra. Een prachtige woning in hartje Vianen, waar we heel hartelijk en gastvrij werden ontvangen. Helaas: afzondering. Geen sightseeing Vianen 
. Wie weet ooit nog eens. We kregen een dagindeling die nogal wat beloofde: onze dagen zouden enkel bestaan uit meditatie, rust en maaltijden. Daarbij iedere dag een Dharmales, waarin we luisterden naar een les uit de leer van de Boeddha. Geen godsdienst, geen verplichtingen, maar handreikingen voor een zuiver leven. We werden door Petra gastvrij in de watten gelegd in een huis waar we ons onmiddellijk welkom- en thuis voelden.
Op vrijdag en zondag (vanaf het ontbijt) mochten we met elkaar spreken, op zaterdag en het begin van de zondagochtend, niet. Maar op vrijdag merkten we al dat het animo om te(gaan) spreken na een meditatie niet erg groot was. Het voelde prima om de rust te bewaren en nog een poosje onze mond te houden.
Op zaterdag sprak dus alleen Petra, als ze de instructies gaf over de diverse methodes van meditatie en tijdens de (toelichting van) de dharmalessen. Ook was er ’s middags per persoon 10 minuten tijd om Petra individueel vragen te stellen over de mediaties. Verder was het stil. Heerlijk stil.
We merkten dat stilte wat doet met jezelf en je omgeving:
– we communiceerden veel meer via lichaamstaal en we waren alerter op de energie van elkaars aanwezigheid;
– de aandacht bleef gefocust op het in onszelf opnemen van de meditaties en de lessen, omdat we niet werden afgeleid door het willen spreken of aangesproken worden;
– we waren alerter op elkaar tijdens de maaltijden.
Als je weet dat iemand je niet kan vragen om iets aan te geven let je beter op om het aan te kunnen reiken;
– we constateerden allemaal dat we ons eten beter proefden;
– we hadden in eerste instantie de neiging om alles zachtjes te doen, omdat de geluiden veel meer opvielen toen er geen stemgeluiden meer waren;
Eigenlijk gingen we dus tegelijkertijd meer naar binnen en naar buiten.
Diverse meditatievormen werden aangereikt en uitgeprobeerd. Ik wil ze hier niet beschrijven, omdat het beschrijven op zich niet vergeleken kan worden met de ervaring zelf. De meditaties werden in de loop van het weekend steeds langer. Van 2 x 20 minuten op de vrijdagmiddag tot uiteindelijk bijna een uur op de zondagmiddag. Uiteraard met wisselend succes. Maar elke meditatie is goed zoals hij is. 
. Tijdens de rustmomenten werd er geslapen (6:00 op voor de ochtendmeditatie is best wel vroeg), getekend, geschreven en gelezen.
Omdat de stilte na een meditatie zo vanzelfsprekend voelde ging het beëindigen van de stilte, na de ochtendmeditatie, tijdens het zondagochtendontbijt, ook wat aarzelend. Niemand durfde/wilde de stilte doorbreken en toen dat toch gebeurde werd alleen het hoognodige gezegd. We moesten duidelijk de knop nog even omzetten.
Na het zondagprogramma was het tijd voor de evaluatie en tijd om te vertrekken. Een heerlijk weekend vol nieuwe ervaringen, dat nog lang zal naklinken.
Een foto impressie over de introductieretraite van Rob de Groot
foto:fotovandenatuur